Сатиричниот весник „Весели страници“ (Lustige Blätter) им го посветува насловот на ноемврискиот број во 1903 година на настаните во Македонија. Цртачот Франц Алберт Јутнер го критикува насилнотo однесување на Турците против македонското националноослободително движење co алузија на тековното судење во Берлин против германскиот домашен учител по име Диполд (Dippold), кој претепал еден од неговите ученици до смрт . Претставниците на Русија и Австро-Унгарија, цар Николај Втори и цар Франц Јозеф Први, прикажани тука како роднинитe, се согласија на 3 октомври 1903 година, за заеднички пристап во политиката на Македонија (Мирцштешки реформи).
Под цртежот може да се прочита следниот текст:
“Диполд на Балканот. Нежните роднини: Значи, навистина мислите дека вашиот „реформски“ образовен метод ја постигнува целта? Добро препорачаниот домашен учител: Да, господа, ако сакам да го одвикнам од неговите тајни гревови, морам да забранам какво било мешање што го нарушувале мојот авторитет!”
„Весели страници“ е донекаде напреден весник во областа на модерната карикатура за Берлин“, пишува Георг Херман во 1901 година во својата книга „Германската карикатура во 19 век“ и особено ги потенцира политичките цртежи на Франц Алберт Јутнер (Franz Albert Jüttner).
„Весели страници“ се појавуваше неделно и се занимаваше со современи, културни и социјални теми. Тие исто така содржеа шеги, песни и приказни со слики. Објавени се тематски изданија на теми како што се карневал, спорт и кино, како и специјални теми за Бурските војни, изборите во Рајхстагот (“Reichstag”-државниот парламент на Германското Царство), ситуацијата во Кина и други современи политички или културни настани.
Сатиричното списание го основал писателот Александар Московски (Alexander Moszkowski, 1851-1934), кој работел за “Berliner Wespen” (макед.: берлински оси) од 1877-1886 година. По спорот со локалниот издавач, Jулиус Стетенхајм (Julius Stettenheim), тој го основал „Весели страници“ (Lustige Blätter) со Ото Ајслер (Otto Eysler) во 1886 година – првично во Хамбург. Откако се пресели во Берлин, што се одржа само три месеци по основањето на списанието, Московски првично го презеде кормилото заедно со Пaул фон Шонтан (Paul von Schönthan) како главен уредник. Московски беше на чело на списанието до длабока старост, сè додека се пензионираше во 1928 година на 77-годишна возраст. Од 1890-тите години наваму, тој донесе нова ориентација и во однос на содржината и на стилот. Треба да се истакнуват карикатурите во боја, на целата страница на првата и последната страница, кои прво беа извршени во процесот на печатење ефекти – ириc, потоа во процесот на печатење во боја во четири бои и, пред сè, ималe добар ефект на рекламирање на насловните страници.
Од 1887 до 1891 година, „Весели страници“ се појави како бесплатен додаток на весникот “Börsen-Courier” (макед.: берзански курир) со тираж од 20 000 примероци, потоа како независно списание. Особено за време на Вајмарската Република (1919-1933), листот од дванаесет до шеснаесет страници имаше голема читателска публика со до 60 000 примероци и секоја зима го одржуваше популарниот Берлински „Весели страници“-бал. Додека „Весели страници“ првично претставуваше прогресивно-либерален убедување, со текот на годините тие се приближуваа кон национално-либералната ориентација. Последните изданија беа објавени во 1944 година.